..........
....

opus 7
Totdat de losse omgangsvormen van Beethoven een barst in het stramien sloegen, was de sonate aan strenge regels onderworpen. In de daarop volgende eeuwen werd het keurslijf steeds losser, maar nooit bandeloos. Zelfs niet bij hedendaagse composities waarvan de pianopartij voornamelijk met de ellebogen en de vlakke hand wordt gespeeld. Een zekere structuur bleef altijd aanwezig. Aan de onderhavige sonate is daarentegen geen touw meer vast te knopen. Ik ben dan ook te beschouwen als de volgende pionier in de ontwikkelingsgeschiedenis.

De cellosonate is ontstaan in de eerste weken na het overlijden van onze kat Jelle (2000-2019). Het werkje ademt dus noodzakelijkerwijs weemoedige droefgeestigheid. Wie bij het beluisteren van de treurmuziek niet tot peilloze melancholie vervalt of overmand wordt door onbeheerste huilbuien heeft nooit een kat gehad, of is stokdoof.
 

....



©2019 menno walsweer

....
 

                               
 


................................

............................................

........

......


 
 

....von Anfang (sehr langsam)



....bis Ende (noch etwas langsamer)